Njerëzit bëhen “prindër që qëndrojnë në shtëpi” për shumë arsye. Faktorët financiarë, emocionalë, logjistikë apo edhe instinktivë mund të luajnë një rol. Plus, fëmijët janë të vegjël vetëm një herë dhe tërheqja për t’u afruar me ta është dërrmuese për disa gra— dhe për një numër në rritje të meshkujve.
Në të njëjtën kohë, ka shumë mite dhe gjykime për nënat dhe baballarët që qëndrojnë në shtëpi. Për shembull, një studim i vitit 2016 zbuloi se 2/3 e grave që e quajnë veten “nëna që qëndrojnë në shtëpi” në fakt kontribuojnë me të ardhura për familjet e tyre.
Është e rëndësishme të ndriçohen disa nga realitetet e fshehura rreth prindërve që qëndrojnë në shtëpi.
Meqenëse isha (me krenari) njëri prej tyre – një “ baba që rri në shtëpi ” ose kujdestar me kohë të plotë (etiketa që priresha të përdorja) – përjetova, dëshmova dhe ekzaminova realitetet e atyre që quheshin “qëndroni në shtëpi”, “prindërit e shtëpisë” dhe mënyra se si këto bien ndesh me disa mite dhe stereotipe kulturore në shoqërinë tonë, thotë një prind për revistën “Motherly”.
Ka kaq shumë gjëra që njerëzit nuk i dinë për prindërit që qëndrojnë në shtëpi – çfarë bëjnë ata me kohën e tyre, çfarë i motivon, cilat janë ambiciet e tyre dhe shumë më tepër.
Kujdesi është vërtet i vështirë
Unë kam qenë kujdestari kryesor për vajzën time që kur ajo lindi deri sa hyri në një shkollë në Montessori kur ishte 18 muajshe. Gjatë asaj kohe isha student doktorature, profesor ndihmës në një kurs veror, redaktor i një gazete periodike në internet dhe student i diplomuar në një institut universitar. Kujdesi ishte puna më kërkuese dhe më rraskapitëse nga këto punë.
Kërkonte më shumë efikasitet sesa përfundimi i kursit tim të doktoraturës. Isha më i rraskapitur fizikisht pasi u kujdesa për vajzën time për një ditë të plotë sesa pas stërvitjes së volejbollit ose basketbollit kur isha trajner (para daljes në pension pas lindjes së saj).
Balancimi i kujdesit me punët e tjera ishte i vështirë —ndonjëherë thjesht gjetja e kohës për të dërguar një email të vetëm ishte si të përpiqeshe të futje një fije një gjilpërë, ndërsa hipja në një biçikletë—dhe unë isha mjaft me fat që të kisha punë fleksibël.
Shumë kujdestarë janë në situata më të vështira me presion të madh për të përballuar jetesën me punët e jashtme ndërsa punojnë.
Si nënë ose baba që rri në shtëpi, kur je i sëmurë , nuk ka kohë pushimi. Kur ju dhe fëmija juaj jeni të sëmurë, vullneti i plotë që kërkohet për t’ia dalë mbanë ditës mund të jetë i jashtëzakonshëm.
Kjo nuk është ideale pasi fëmijët vazhdimisht duken se po mbledhin insekte dhe ua kalojnë ato të rriturve të rraskapitur, të cilët kanë më shumë vështirësi për ta goditur sëmundjen.
Kjo është veçanërisht e vërtetë për kujdestarët që kanë një fëmijë më të madh në çerdhe ose shkollë—fabrikat e mikrobeve. Të jesh i lodhur dhe i sëmurë ndërsa përpiqesh të kujdesesh për atë që vlerëson më shumë në botë nuk është detyrë e lehtë.
Të qenit prind që qëndron në shtëpi mund të jetë gjithashtu izolues. Në një shoqëri ku një numër në rritje prindërish jetojnë larg prindërve të tyre dhe komunitetit lokal ku ata janë rritur, kujdestarët janë shpesh të vetëm – fizikisht dhe emocionalisht. Mund të ketë grupe ku dikush mund të takojë prindër të tjerë – personalisht dhe në internet – por niveli i mbështetjes dhe angazhimit është shpesh i kufizuar. Ndërkohë, këto grupe shpesh cilësohen si grupe nënash – jo saktësisht ftuese për kujdestarët meshkuj.
Kujdesi është thellësisht shpërblyes
Pak gjëra janë aq shpërblyese sa të shikoni fëmijën tuaj të zhvillohet dhe të mësojë. Kureshtja dhe gëzimi i tyre janë një kujtesë e vazhdueshme e mrekullisë dhe shkëlqimit të jetës dhe botës.
Të ndihmosh për t’i formuar ata si person, për të nxitur zakone të mira dhe për t’i ndihmuar ata të ndërtojnë karakterin e tyre, është punë serioze.
Është punë që shoqëria duhet ta vlerësojë thellë.
Është e vërtetë për të gjithë prindërit, përfshirë ata që punojnë me kohë të plotë jashtë shtëpisë, se prindërimi është puna e tyre më e rëndësishme.
Por për kujdestarët me kohë të plotë, pjesa më e madhe e ditës së tyre është e zënë nga kjo përgjegjësi e rëndë. Është punë e vështirë, por shumë shpërblyese.
