“Ju pëlqeheni nga të tjerët më shumë seç kujtoni”. Kur ne takojmë dikë për herë të parë, në çast na shkon mendja “çfarë përshtypje kam lënë?” Shumë njerëz mendojnë se përshtypja e parë e tyre është e keqe. Por, sipas një hulumtimi të fundit, ne mund të jemi më të pëlqyeshëm nga sa mendojmë. Në shumicën e situatave, ne jemi shumë më të këndshëm nga ç’imagjinojmë.
Mospërputhja midis perceptimeve tona për performancën shoqërore dhe mendimeve të të tjerëve për ne, njihet si “hendeku i pëlqimit”.
Ky hendek mund të kufizojë aftësinë tonë për të krijuar lidhje në jetën tonë personale dhe gjithashtu të pengojë bashkëpunimet reciprokisht të dobishme në punë.
Ashtu si shumë nga paragjykimet që kemi për veten, hendeku i pëlqimit mund të jetë i vështirë për t’u korrigjuar – por hulumtimet e fundit sugjerojnë se ka mënyra për të kapërcyer këtë formë të zakonshme të ankthit shoqëror.
Frymëzim personal
Hetimi mbi “hendekun e pëlqimit” u frymëzua nga përvoja personale e Erica Boothby dhe Gus Cooney, psikologë në Universitetin e Pensilvanisë.
Boothby po bisedonte me një person të ri, ndërsa Cooney u ul pranë. Për Cooney ishte e qartë se biseda kishte shkuar mirë – megjithatë Boothby ishte qartë e shqetësuar për përshtypjen që kishte lënë.
Duke dyshuar se ky ishte një fenomen i zakonshëm, ata filluan të krijonin një seri eksperimentesh, duke testuar përshtypjet e njerëzve nga takimet e tyre me të tjerët.
Në studimin e parë, ata i çiftuan studentët për biseda pesë-minutëshe për thyerjen e akullit, pastaj u kërkuan atyre të vlerësojnë sa u pëlqen atyre, me pyetje nëse duan të flasin përsëri me personin, apo nëse imagjinojnë të jenë miq.
Secilit pjesëmarrës iu kërkua gjithashtu të merrte me mend sesi personi tjetër do t’u përgjigjej këtyre pyetjeve: nëse ata do të donin të takoheshin përsëri, ose do të donin të ngeleshin miq.
Siç dyshohej, ata zbuluan se vlerësimet e shumicës së pjesëmarrësve për përgjigjet e partnerit të tyre ishin vazhdimisht – dhe jorealiste – pesimiste.
Në përgjithësi, secili person kishte lënë përshtypje më të mirë nga sa mendonte – duke ofruar dëshminë e parë për hendekun e pëlqimit.
Një studim shqyrtoi përshtypjet e shokëve të universitetit, me pyetësorë në shtator – kur u takuan për herë të parë – dhe ndjekje në tetor, dhjetor, shkurt dhe maj.
Ju mund të prisni dallime gjinore në rezultate, por – të paktën për marrëdhëniet platonike që ata kanë hetuar – kërkimet e Boothby dhe Cooney sugjerojnë se hendeku i pëlqimit është po aq i rëndësishëm për burrat dhe gratë.
Sinjalet e humbura
Hendeku i pëlqimit mund të lindë thjesht nga shumë introspeksioni.
Ne jemi aq të zënë, duke u shqetësuar për përshtypjen që kemi lënë – dhe duke u shqetësuar për çdo gjë të vogël që mund të kishim thënë gabim – sa të humbasim të gjitha sinjalet pozitive.
Rrezik i huaj?
Hulumtimi mbi “hendekun e pëlqimit” u bën jehonë studimeve të shumta që shqyrtojnë frikën tonë të përgjithshme për të folur me të huajt, si shoferët e taksive, kamerierët ose të panjohurve në park.
Në përgjithësi, ne imagjinojmë që bisedat me të tjerët do të jenë shumë më të mundimshme se sa janë në të vërtetë – që natyrisht, do të thotë se ne kemi më pak gjasa të fillojmë të bisedojmë në radhë të parë.
“Njerëzit thjesht janë të tmerruar nga heshtja”, thotë Gillian Sandstrom.
Duket se si para, ashtu edhe pas ndërveprimeve tona, ne e lëmë mendimin negativ të errësojë gjykimin tonë për atë që përndryshe mund të ishte një takim i këndshëm.
Fenomeni është po aq i pranishëm në takimet në grup, sa është në bisedat mes dy personave.
Sandstrom, i cili ishte gjithashtu një bashkautor në studimin origjinal të hendekut të pëlqimit, kishte dyshuar se pak edukim, në lidhje me artin e bisedës, mund të lehtësojë shqetësimet tona.
Por një ndërhyrje përgjatë këtyre linjave nuk përfundoi, duke pasur shumë efekt në përvojat e mëvonshme të pjesëmarrësve në një bisedë me një të huaj.
Për Cooney, kuptimi themelor i hendekut të pëlqimit, ka siguruar një vaksinim kundër shqetësimeve të zakonshme shoqërore.
“Thjesht më largon nga ai mendim negativ”, thotë ai.
Burimi:Albanianpost.com
