Nuk e di se ç’titull ti ve tregimit tim dhe nga ti filloje mbase cdo fjale do te ishte e tepert se histori dashurie, tradheti dhe endrra te thyera jemi te ngopur cdo dite por pasiqe e tera e eshte e parapare qe sadopak te ndikoje ne vetedijesimin e shoqerise rreth qeshtjes se trafikimit te qenieve njerezore (sidomos femrave te reja) atehere vendosa qe te jete “Mbase nje dite…” ne po presim qe ju te respektuar te kuptoni nje dite se kjo qeshtje nuk eshte nje loje jane Jete te cilat shkaterrohen dhe eshte e veshtire ndonjeher e pamundshme sherimi nga perjetime te tilla!
Jo secila ka fatin e kesaj vajze!
Jetonin të dy në një qytet të vogël ku fjalët ishin të mëdha , jetonin me përplot ëndrra , kujtime , shpresa për një jetë më të mirë.
Ajo ishte një bukuroshe qe i takonte një familje te varfer ëndrra e saj ishte qe ta gjente menyren per ta larguar familjen nga mjerimi, ishte betuar per ktë gjë.
Kurse ai ishte një djal i zellshëm dhe punëtor , i pashem dhe me përplot cilesi të mira por i pasur nuk ishte , nuk kishte as familje pasi prinderit i kishte humbur gjatë luftës dhe ishte fëmija i tyre i vetëm , jeta ishte e rënd por me punë ai ja kishte dalë të mbijetonte dhe tani perpiqej të punonte sa më shumë që të ishte i denjë për vajzën që dashuronte.
Ata kishin një vit qe ishin bashkë dhe duheshin shumë , lidhja e tyre ishte e sinqertë por vajza kerkonte shumë ajo nuk ishte e kënaqur me jetën që bënte , nuk kënaqej me asgjë , vetëm në krahët e tij gjente paqe ajo … vuante përbrenda që nuk mund të kishte një jetë të pasur!
Një ditë gjersa po rrinin bashkë në një kënd , djali e përqafonte kurse ajo rrinte e heshtur , puthjet e saj ishin të ftohta , mendja e saj ishte diku tjetër… në shtëpi kishte lënë të ëmën të sëmurë nuk kishte para për ilaqet e saj , babai i kishte vdekur kurse vëllau ishte i vogël , ja atje ishte mendja e saj … kërkonte punë që të siguronte kafshatën …
Djaloshi e vërejti dhe e pyeti se qfarë kishte , nga sytë e saj rrjedhën lotë , si ti thoshte këto halle atij kur ai mezi ia dilte mbanë për vete , i fshiu lotët u nxor duke i thën se ishte vetëm e mërzitur asgjë më tepër. U përshëndetën, vajza u nis për në shtëpi kurse djaloshi në punën e tij , rrugës kur po kthehej vajza vërejti që pas saj po vinte ngadalë një makinë e bukur ishte një djalosh i pashëm që po e ngacmonte , shpejtoi hapin , hallet e saj ishin të tjera nuk mund të merrej me njerëz që kanë kohë të ngarendin ajo…
Hyri në shtëpi, në atë moment degjoi zërin e vëllaut që qante në atë shtëpi me mure gjysmë të shembura , me qati gati të rrëzuar me sofër të zbrazët sot po jepte frymën e fundit nëna e saj , këmbët e lëshuan u ulë në gjunjë , lotët i rridhnin pa pushim nuk mund të fliste i shtrëngoi duart “bijë qofsh faqebardhë“ ishin këto fjalët e fundit të nënës ..ju hodh mbi gjoks djali i vogël , u hodh edhe ajo…
ata vërtet ishin të varfër por kjo ishte humbja më e madhe për ta …
Vdekja e së ëmës e kishte goditur shumë , jeta ishte mizore me të , i mori gjithqka , e mbante në këmb vetëm dashuria e djaloshit dhe e vëllaut…
Mendonte qfarë të bënte më tutje si të gjente një rrugëdalje për të fituar bukën e gojës , në atë moment u degjua dikush që trokiti në derën e saj , shkoi ta hapte, ishte shoqja e saj që i solli një lajm të mirë , i kishte gjetur një punë do të punonte si shitëse në një butik u gëzua tani do kishte qfar ti jepte të hajë vëllaut të vogël nuk mërzitej qfarë pune ishte mjaftonte që të fitonte sa për të jetuar.
Shkoi që të takohej me pronarin e marketit për punën , ku mund ta dinte ajo se nga aty do të dilte e dhunuar dhe do të trafikohej në një shtet tjetër … atë ja kishte punuar “shoqja e saj“.
Errësira po shtrihej ngadalë , ishte një mbrëmje e rënd , shiu binte pa pushuar ujërat kishin përfshirë rrugët e qytetit që ishin të panjohura për të, qëndronte e droguar , e njollosur, e fëlliqur nga qentë e pashpirtë në një makinë me dy vajza të tjera që ishin po në atë gjendje , nuk kishte vetëdije para syve i qëndronte buzëqeshja e djaloshit të zemrës , pastaj lotët e vëllait duke kërkuar ushqim , pastaj vdekja e nënës dhe humbiste… ikte larg me ato kujtime , kokën e kishte të varur dridhej, më nuk ishte faqebardhë si e kishte uruar nëna e saj …
e dini në qfarë gjendje ishte vëllai i vogël në ato qaste ? në atë shtëpi që pikonte shiu në qdo kënd , pa drita … heshtja ishte futur në dyshekët e shqyer në dërrasen që shërbente si tavolinë në muret dhe dyshemenë e vjetër… dëgjohej vetëm vaji i tij duke kërkuar nënën , motrën …
Kurse djaloshi po endej nëpër dyqanet e qytetit duke u munduar të gjente një unazë sa më të bukur për princeshën e tij
planifikonte ti kërkonte të martoheshin …
kush do të kishte zemër tani ti tregonte se ku ndodhej ajo …?
ku ndodhej drita e syve të tij ?!…Kishin kaluar ditë, djaloshi po e kërkonte vajzën në qdo vend , pyeste në qdo pjesë të qytetit, kishte marë vëllanë e saj të vogël , mundohej ta gjente vendin ku kinse do të punësohej ajo.
Në mendjen tij kishte gjithqka, qfarë nëse ajo kishte vendosur të ikte me dikë tjetër ??- jojo ajo nuk ësht e tillë , qfarë nëse e kan detyruar , ndoshta ësht e vdekur … o zot joo jo , un do ta gjej , duhet ta gjej …
Gjendja e vajzës tani ishte edhe më e rënd, sasitë e mëdha të drogës dhe puna e detyruar e kishin shkatërruar, vuante … mishi dhe shpirti sikur nuk i përkisnin më , sytë e saj ishin futur thellë në zgavrat e nxira përreth , kishte tentuar të vriste veten por ata nuk e lejonin as të vdiste … ke kërkuar punë ?? i thonin, ja tani e ke dhe duhet ta bësh si duhet.
Jeta e saj që më parë ishte e rënd ekonomikisht tani ishte shëndrruar në një ferr … ja kështu e ke kur ju beson njerzve që nuk i njohin vlerat e besimit, shoqërisë , vlerat njerëzore.
Në kërkim djaloshi hasi në “shoqen e dashur“ të vajzës e njohu prandaj e pyeti për të kurse ajo i tha një mori gënjeshtrash që kishte ikur me një tjetër që nuk e kishte dashur kurrë etj etj.
Bota e tij u shemb , mund të priste qdo gjë por jo edhe këtë nga ajo …
Ditët kishin kaluar, ishin bërë javë, e javët tani plotësonin muajin.
Jeta e vajzës ishte rrënuar plotësisht, më nuk iu shërbente të poshtërve për punën e tyre të fëlliqur e mbanin vetëm sepse frikoheshin që do të fliste , gjendja e saj shëndetsore ishte e rënd kishte ethe , temperaturë, gjatë tërë kohes fliste përqartë , e thërriste emrin e së ëmës , vëllanë pastaj qante lotët i rridhnin duke belbëzuar emrin e djaloshit , nuk kishte vetëdije…
Djaloshi kishte hequr dorë nga kërkimi i saj , ishte bindur që ajo ka ikur me dikë tjetër , zemrën nuk e kishte të qetë diqka i thoshte se nuk ësht ashtu por krenaria nuk e lejonte që ta kërkojë më tutje, vëllanë e saj e kishte marë pranë vetes , kishte vendosur që ta vazhdonte jetën…
Bënte ftohtë , mbrëmje vjeshte me shi djaloshi po shkonte që ta takonte shokun e tij i cili kishte banesën dy blloqe më larg , ecte shpejt kur arriti në hyrjen e ndërtesës ngadalësoi hapin dëgjoheshin ca zëra që vinin nga një kënd , nuk mund të shihte ishte errësirë por dikush po grindej me dikë një mashkull dhe një femër pastaj u dëgjuan të goditura , i zunë veshët që po e përmendnin emrin e të dashures së tij , asaj që i kishin thën se e kishte braktisur , kishte ikur me dikë tjetër , u afrua… arriti të shihte fytyrën e femrës , ishte shoqja e mirë e cila i kishte thën gënjeshtrat se ajo kishte ikur, ishte mu ajo që e kishte dërguar në gojën e ujqve shoqen e saj që i kishte besuar ,
tani ajo e pafytyrë fliste fjalë të tjera para atij njeriut që e zhdëpte dru,
arsyetohej se nuk mund të gjente më vajza për atë punë se i duhej kohë e të tjera , kurse ai e përmendte vajzën dhe i thoshte se të tilla nuk i duheshin ajo tani duhej të gjente të forta që e bëjn punën si duhet …
Djaloshi vazhdoi të përgjonte grindjen, lotë i rridhnin kur dëgjonte se qkishte ndodhur me të dashurën e tij , nuk mund tu besonte veshëve , u rrënua… Nga fjalët e tyre arriti të kuptonte se ku duhej ta kërkonte tani që ta gjente mblodhi veten , u largua që atej pa u vërejtur … përgjatë rrugës zemra e tij qante lotët i përziheshin me shiun , askush nuk mund ta zbuste dhimbjen e zemrës së tij tani , sa do donte tu hakmerrej atyre njerzve tani , ti vriste me duart e tij … por nuk mundte duhej ta lironte të dashuren e tij , duhej ta largonte nga ai vend.
U nisë që atë natë për në vendin ku e mbanin vajzën , për pak kohë kishte bërë një plan se si të arrinte deri tek vajza.I mori me vete gjithë paratë që kishte kursyer për jetën e tij , për jetën që ëndërronte me vajzën.
Arriti në atë qytet për të cilin i kishte dëgjuar duke folur , tani duhej të gjente vetëm vendin e saktë ku e mbanin , dhe kjo nuk qe e vështirë e gjeti , vendosi të hynte atje si klient.Kur hyri të gjithë e shikonin ai nuk ishte aspak si njeri që i përkiste vendeve të tilla,Pyeti se ku duhej të drejtohej për një femër, nuk mund ta kërkonte me emër se do të ngjallte dyshime prandaj tha se dëshiron ti shohë tëgjitha vajzat në mënyrë që të bënte zgjedhjen , iu dha një shumë të majme parash , para tij u renditën vajza të reja , të bukura , me moral të thyer pa shpresa për jetë të pastër , kishte dhe të tjera që tashmë ishin të zëna me klientë , i shikonte në atë gjendje të mjerueshme ç’njerëz kishte aty… i digjte zemra s’mund të imagjinonte të dashurën e tij në atë vend.
Shikoi rreshtin e vajzave nga fillimi në fund , ajo nuk ishte në atë rresht ,natyrisht nuk e kishin vënë në rresht sepse ishte e sëmurë, si tja bënte tani , plani nuk shkoi si duhej, si të arrinte deri tek ajo … si ??? Vendosi ta merte njërën nga vajzat , me pak ndoshta ajo do të dinte ndonjë gjë për të, u vendos në njërën nga dhomat, vajza që mori kishte filluar të qante , ishin mësuar të kenë klientë-kafshë ato në atë vend.
Djali pa vajzën që po dridhej nga frika, ato ishin mësuar me tortura në atë vend, u afrua ngadalë pranë saj , nuk tentoi ta prekte i tha vetëm mos u frikëso , me gjysmë zëri e tha ktë fjalë , pastaj vazhdoi… e di që nuk jeni këtu me dëshirën tuaj dhe uli kokën vajza kishte mbetur e habitur duke dëgjuar ,nuk do të bëj gjë , mos u frikëso i tha prapë , dua vetëm të të pyes diqka ?!!
vajza pohoi me kokë që të vazhdonte. Ai nxori nga kuleta e tij foton e të dashures e njeh gjë ktë vajzën ??- i tha duke i treguar fotografinë.
Po- u përgjigj ajo unë qëndroj në të njejtën dhomë me të. Na kanë sjellë këtu së bashku , ajo nuk ishte mirë asnjëherë , nuk punon prandaj, e mbajnë gjatë tërë kohës të droguar që të vdesë më shpejtë nga mbidoza pasi nuk ju shërben për asgjë më.
Djaloshit ju mjegulluan sytë nuk mund të përmbahej lotë i rridhnin pa ndalë. U qetësua, fshiu fytyrën, shiko i tha ti duhet tmë ndihmosh mua , më trego të lutem në cilën dhomë ësht ajo më duhet ta nxjerr që ktej.
Nuk guxoj- u përgjigj ajo , nuk mundem do të na zën dhe na vrasin nuk mund të rrezikoj
Djaloshi i lutej , i premtoi që do ta merte me vete që do largoheshin të tretë. Atëherë vajza u bind, pritën gjersa u larguan të gjithë nëpër dhoma ishte koha e punës atëherë u përvodhen nëpër korridor që të mbërrinin tek dhoma ku ishte vajza.
Arritën, hynë brenda të dytë duke mbajtur frymën, nuk kishte dritë në atë dhomë vetëm një llambë e vogël , ajo qëndronte e shtrirë fytyrën e kishte me të nxira , ishte aq e zbehur , ishte dobësuar shumë.
Djaloshi u afrua e puthi , duke i lagur faqen me lotë ajo nuk ndjente gjë ishte aq e ftohtë , qante djali nuk mund ta mbante veten kur e shihte në atë gjendje. Atëherë vajza që qëndronte tek dera foli, duhet të ngutemi mund të vijnë në qdo qast dhe nëse na zënë këtu do të jemi të vdekur.
Ai u zmbraps po tha duhet të ngutemi , tani duhet dhe njëher të kalojmë nëpër korridor që të arrijmë të ikim nga dritaret e katit të parë ndryshe skemi shansë.
E mori në krahë të dashurën e tij , dolën nga dhoma vajza ecte para duke shikuar nëse ka ndokush andej mezi mbusheshin frymë nga frika se i zinin , kaluan gjysmën tani vinte pjesa më e vështirë të gjenin një dhomë të zbrazët nga e cila do mund të kërcenin pa u vënë re nga rojat.
Provonin ngadalë derën e seciles dhomë duke mos u vërejtur arritën tek një e cila ishte e hapur u futën brenda shpejtë, e mbyllën derën nga brenda tani ishin të sigurtë për pak kohë. U bënë gati që të kërcenin nga dritarja jashtë rrethojës , i pari doli djali pastaj vajza e hodhi të dashuren e tij ai e kapi dhe e lëshoi ku nuk vërehej shkoi ta kapte vajzën në momentin kur ajo po kërcente një breshëri plumbash u derdh mbi ta , i kishin vërejtur…
Ja dolën të largoheshin pasi ishin jashtë rrethojës por po i ndiqnin , hipën në një veturë të cilin jau ndoli një njeri kur e pa vajzën gjysmë të vdekur në krahët e djaloshit kurse tjetrën që qante e lemeritur nga frika, u drejtuan në stacionin më të afërt të policisë , arritën, tani rreziku kaloi e bën denoncimin dhanë deklaratat vajza u dërgua në emergjencë…
Qfarë të ju them, kjo histori përfundoi me arrestimin e atyre dilerëve , trafikantëve , me lirimin e atyre vajzave nga ai ferr por ato nuk ishin më të njejtat këto përvoja kishin lën plagë të hapura në shpirtin e tyre qfarë do të bënin tani ato a do të pranoheshin nga familjet e tyre , nga shoqëri apo vetëm do tu vihej emri “prostitutë“ pa i pyetur se si kishte ardhur puna deri aty , se sa kishin hequr !!?
Por një gjë ishte e sigurtë , asgjë më nuk ishte njësoj…
Kaloi kohë gjersa vajza u shërua dhe ju kthye jetës normale gjatë kësaj kohe djaloshi ishte gjithmonë pranë , ilaqi kryesor në shërimin e saj ishte ai.
U kthyen në qytetin e tyre u martuan dhe tani kanë një fëmijë , jetojnë të lumtur … as tash nuk janë të pasur por kanë pasurinë më të madhe “dashurinë“ bëjnë një jetë modeste aq sa nuk i shtrijnë dorën askujt kjo falë punës se djalit.
MBASE NJË DITË do të kuptohet rëndësia e kesaj qështje në shoqëri.
FUND
Autor: Kaltrinë Zeqiraj
