Është interesante fakti se ndonjëherë kemi nevojë për shembuj konkret dhe vizualizime për të na bërë më të lehtë procesin e të jetuarit në shoqëri. Kam lexuar më herët një artikull nga Donald Miller ku përshkruhet një analogji të cilën ia kishte dhënë terapistja e tij, i cili kishte dashur ta mësojë vite më herët. Pajtohem plotësisht me të. Kjo paraqet një vizualizim shumë të mirë se si të trajtoheni në sytë e shokëve tuaj, martesë, madje edhe në rolin si prind.
Ajo vuri tre jastëqe në dysheme dhe theksoi se njëri i përkiste asaj, tjetri atij dhe jastëku në mes simbolizonte lidhjen e tyre. Duke bërë me gisht kah jastëku i tij, ajo tha: “Don, ky është jastëku yt, kjo është jeta yte. I vetmi person që ke përgjegjësi për atë jastëk je ti. Askush tjetër. Ky është territori, shpirti yt.”
Don më pas vazhdon:
“Varësia ndodh kur ndjenja juaj e vlefshmërisë ose sigurisë vjen nga dikush tjetër. Terapistja. Terapistja theksoi se dytë prej nesh mund të futemi tek jastësku i mesëm çdoherë që dëshirojmë sepse kemi rënë dakord për këtë. Aji theksoi se në asnjë moment nuk është mirë të futemi në jastëkun e tjetrit. Çfarë ndodhë në shpirtin e personit tjetër nuk është puna juaj. Të gjithë jeni përgjegjës për pjesën tuaj, askush tjetër tjetër”.
Sa shpesh kam lejuar njerëzit tjerë të futen njastëkun tim?
Sa shpesh unë e bëj këtë shkelje? (jastëku i burrit tim ka qenë i prekur nga unë një ose dy herë!)
Sa shpesh e bëni ju këtë?
Dhe, ndoshta pyetja më e frikshme, sa shpesh futem në jastëkun e fëmijëve të mi? kjo është në rregull si prind që jeni, duke dashur ti lazdroni fëmijët apo ti ndani ato.
Por, kjo nuk do të thotë se ne duhet ta qortojmë veten pse jemi future në të gjitha jastëket, por thjeshtë duhet të jemi të kujdesshëm ndaj autonomies së njerëzve tjerë, në tënjejtën mënyrë që ne shpresojmë të tjerët bëjnë kujdes për ne.
Ruani këto jastëkë, miqtë e mi!/kosovarja.ch/
